Łojotokowe zapalenie skóry głowy to dość często występujący problem. Najczęściej dotyka on młodzież w okresie dojrzewania, choć nie jest to regułą - zachorować może osoba w każdym wieku, nawet niemowlęta czy seniorzy. Ze względu na nieatrakcyjny wygląd zmian skórnych powodowanych przez ŁZS, choroba może być przyczyną utraty pewności siebie, wycofania społecznego, a nawet depresji. Jakie są przyczyny łojotokowego zapalenia skóry i jak leczyć ŁZS?
ŁZS jest przewlekłą chorobą skóry, która wymaga długotrwałego procesu leczenia. Charakteryzuje się nawrotami tzw. wyprysków pojawiających się w tych miejscach na ciele, na których znajduje się wiele gruczołów łojowych. Jest to przede wszystkim twarz, skóra głowy oraz górna część klatki piersiowej. Jak rozpoznać łojotokowe zapalenie skóry? Przede wszystkim nie należy podejmować leczenia na własną rękę - warto zasięgnąć porady lekarza, gdy zauważamy u siebie niepokojące objawy, takie jak:
Co ważne, objawy łojotokowego zapalenia skóry są bardzo podobne m.in. do łuszczycy, choć to dwie odmienne choroby. Dlatego powinno się zasięgnąć porady dermatologa, który przeanalizuje występujące w danym przypadku schorzenie i określi najefektywniejszą formę leczenia.
Niestety każdy może zachorować na ŁZS. Często występuje ono już u noworodków, a objawia się w postaci tzw. ciemieniuchy - czyli zrogowaciałego naskórka, który pojawia się zwykle na skórze głowy dziecka lub w miejscach intymnych. Jak wspominaliśmy, najczęściej występuje u młodzieży ze względu na zwiększoną aktywność gruczołów łojowych w okresie dorastania, choć chorują na nią także osoby starsze, mające problemy z układem odpornościowym. ŁZS dotyka częściej mężczyzn niż kobiet, co najprawdopodobniej jest spowodowane zaburzeniami hormonalnymi związanymi z produkcją testosteronu.
Problemy hormonalne to prawdopodobna - ale nie potwierdzona - jedna z przyczyn powstawania ŁZS. Choć naukowcy prowadzą badania nad łojotokowym zapaleniem skóry, nie udało się jeszcze stwierdzić dokładnych przyczyn występowania schorzenia. Rezultaty badań klinicznych wykazały, że mogą za to odpowiadać drożdżaki Malassezia. Nadmierna produkcja łoju stwarza grzybom dobre warunki do rozwoju, co powoduje ich przesadne namnożenie w okolicy skóry głowy i twarzy.
Problem ŁZS może być też powiązany z nieprawidłową pracą układu odpornościowego. Objawy łojotokowego zapalenia skóry nasilają się u osób, które nie dbają o higienę lub prowadzą niezdrowy tryb życia. Wśród potencjalnych zachowań, które wzmagają stan zapalny spowodowany przez ŁZS wymienia się:
Leczenie ŁZS jest zależne od skali natężenia problemu w przypadku danego pacjenta. Bardzo zaawansowane zmiany skórne u osób dorosłych leczy się z wykorzystaniem antybiotyków, sterydów czy silnych leków zawierających retinoidy. Dermatolog zwykle decyduje się na ten typ zwalczania ŁZS, gdy terapia miejscowa, polegająca na stosowaniu bezpośrednio na zmiany skórne preparatów przeciwgrzybicznych i przeciwzapalnych, nie przynosi efektów. Bardzo ważna jest także odpowiednia pielęgnacja miejsc objętych chorobą. Nie należy rozdrapywać ani w żaden sposób usuwać warstw łoju, ponieważ może prowadzić to do zakażenia, co w konsekwencji spowoduje tylko nasilenie objawów.
Istotne jest także stosowanie specjalnych kosmetyków, które nie podrażniają skóry, a zawierają m.in. kwas hialuronowy, cynk czy witaminę B. W trakcie terapii warto zadbać także o prawidłową dietę i powstrzymać się od spożywania pikantnych potraw, ostrych przypraw, słodyczy, smażonych posiłków, fast foodów oraz picia alkoholu czy palenia papierosów. Choć leczenie łojotokowego zapalenia skóry głowy jest żmudnym procesem, to jednak przestrzegając zaleceń lekarza można zminimalizować występujące uciążliwe objawy.
